Um allt og ekkert og svona titill sem endar í raun hvergi...

Ókei, ókei, ókei! Nóg um skegg og/eða skort á því. Ég myndi vilja sjá þig rækta þitt eigið, Salka. Hjörtur, þú ert afsakaður fyrir hæðnina því þér vex skegg í sama hlutfalli og ennið á þér hækkar.

Hvílíkur maður, hann Rúnar. Hann er ótrúlegur og ég elska hann rooooosalega mikið. Hann á allt gott skilið og mun vonandi eignast mjög mikið af börnum og konu sem gefur honum súkkulaði pakkað inn í akurhænu á hverju kvöldi. Hann sendi mér langt bréf. Þetta er sennilega besta dæmið um hversu vel hótanir virka. Sendið mér gull eða ég afneita ykkur!

Ég hef reyndar haft aðeins of mikinn tíma á höndum mínum síðustu viku og við vitum öll hvað gerist þá: maður kíkir á e-mailið sitt sexhundruðþúsund sinnum á dag. Þetta vita allir. Mitt hefur verið sérstaklega ánægjulegt því ég er maður sem elskar vonbrigði. 28 ný bréf! Frábært! Svo er þetta allt bara einhverjir gæjar að safna undirskriftum gegn hernámi Búbú-héraðs í landi sem ég get ekki einu fundið á póst-sovésku landakorti! En jú, jú. Ég er jú í öðru landi og það vill hamla samskiptum. Þannig að í staðinn fyrir að geta hringt í fólk og beðið það um að koma á kaffihús er maður farinn að skipuleggja kaffihúsaferðir með fólki á Íslandi þegar maður kemur heim. Ég held að það sé bara einhver óstjórnleg kaffihúsafariþörf í manni sem fær útrás þannig að því lengur sem manni er hamlað í því að komast í raun og veru á kaffihúsið, því lengra fram í tímann skipuleggur maður kaffihúsaferðir, þannig að ef ég kæmi ekki heim um jólin þyrfti ég að vera á kaffihúsi í eitt og hálft ár samfleytt til að uppfylla öll loforðin! Þess vegna kemur maður heim um jólin; til að ganga aðeins á uppsafnaðar kaffihúsaferðir. Það þorir auðvitað enginn að segja það, en það er ástæðan.

Kjallarinn tékkaði aðeins á kajanum í gær. Djengs datt út. Ég skrapp sem sagt á ölstofu til samkundu. Ég hitti Jeanne og kollega hennar úr taugasálfræðinni. Við þekkjum það öll þegar fólk segir að mestu raungreinanördarnir skemmti sér mest og best: það er allt lygi. Ég veit ekki hvað fólk er að tala um: eftir fimmtán drykki og mat og fleiri drykki og pínu tapas og einhvers konar drykki inni á bar sem var alveg eins og skip, eða kannski var það bara ég, og þrjá drykki drukkna úr vömb arabíugíraffans, sem við síðan fórnuðum og borðuðum á skipi sem var alveg eins og bar, vorum það bara við Adrien sem vöknuðum í lest á leið til Minsk. Þetta eru aumingjar upp til hópa.

Annars líður mér vel, ég skal skrifa þegar eitthvað hörmulegt gerist. Stay tuned.