Bi.is

Heiló.

Vegna fjölda áskorana hef ég ákveðið að setja inn nýja grein um biluðu íkornaskemmtisiglinguna sem er líf mitt, aðallega til að færa asíska risageitunginn niður um stall, þar eð hann hefur eigi brætt hjörtu lesenda. Sem er ótrúlegt.

Lífið hefur verið endalaust fjör síðan ég kom heim úr sveitinni, maður sem þóttist ætla að lesa á mælana reyndist vera verkefni fyrir skólann sem sló mig í framan með tusku bleyttri upp úr vanrækslu og svo svaf ég í nokkra tíma eina nóttina. Ég er eiginlega hræddur um að blogger.com eyði síðunni minni: „Nei, nei, líf þitt er of rólegt og hvar eru djammmyndirnar?? Við getum því miður ekki haldið úti þessari síðu.“

Setur einhver annar upp svip þegar talað er um að „halda úti“ netsíðu? Svolítið eins og þennan:

Og þegar menn tala um þessar endalausu „færslur“ sem þeir skrifa? Dsjís.

Alla vega, ég er kominn út fyrir efnið. Sem var? Ha? Já, ég lagði mig sem sagt fram við lærdóminn í þessari viku og það var ROSALEGT! Ég fann fyrir þessu sem aðrir finna sennilega fyrir á hverjum degi; metnaði, eða eitthvað. Ég skilaði ekki nema einum degi of seint. Púslin eru virkilega farin að finna sinn stað í 9.000.000 bita púslinu af hænu verpandi kúluhatti, sem er líf mitt. Núna, í skólanum, líður mér samt svolítið eins og fólkinu sem varð eftir í dönskutíma þegar ég og flestir bekkjarfélagar mínir stormuðum út í 10. bekk til að mótmæla því að það ætti að reka Ívar út. Ég er Gunni míns tíma! (Þeim sem vita ekki hver téður Gunni er, er bent á þessa síðu: Hinn magnþrungni Gunni...) En af hverju líður mér eins og Svína? Af því að aðrir syndikalistanemendur skólans míns eru í þessum töluðum orðum að plana hvenær (ekki hvort) þeir ætla að taka yfir skólasvæðið, meina nemendum og kennurum aðgang, brjótandi og bramlandi ýmislegt í leiðinni. Nemendur hafa sem sagt fengið upp í kok af einkavæðingatilraunum stjórnmálamanna og ætla að take it to the streets. Það er bara verst að fimmtán mismunandi anarkistahópar eiga erfitt með að koma sér saman um nokkurn hlut og þess vegna hefur leiðin til samþykktar verið sú að málfundir eru haldnir í svo langan tíma, upp í átta tíma, að allir sem mótmæla eru löngu gengnir út þegar niðurstöðu fundarins er náð. Það er ekki einu sinni sovéskt, meira að segja Stalín hefði sagt: „HEY! Sum okkar þurfa að pissa, ókei?“ Mér líður sem sagt eins og Skinka því ég verð einn af þeim nemendum sem þarf að vísa burt þegar örlagastundin kemur, því ég er aldrei alveg með á nótunum hvað er að gerast, sökum tungumála-og menningarvandamála. Þess vegna mun ég kinka kolli og brosa og labba burt og þegar löggan kemur mun ég láta eins og ég sé einhverfur þvottapoki og tengist þessu fólki ekki neitt. Dæmið mig eins og þið viljið.

Bróðir minn hefur fætt yndislegt stúlkubarn og mun upplýsa fólk um nafnið við hátíðlega athöfn í íþróttahúsi Seltjarnarness, seinni part þess 17. þessa mánaðar.