Hversdagslegar hugleiðingar um heimsku og Gerrard

Krakkar, krakkar. Ef ég má leyfa mér að vera alvarlegur í fimm mínútur, þá finnst mér vera kominn tími til að við ræðum þetta fjölmiðlafrumvarp. Finnst ykkur það ekki? Ég meina, ógisslega var etta skrýtið!

Nei, bara grín hjá mér, þið vitið jafnvel og ég að enginn á nokkurn tíma eftir að vekja máls á fjölmiðlafrumvarpinu aftur og lifa til að segja frá því. Ég er að lesa Nietzsche þessa dagana, Fæðingu harmleiksins nánar tiltekið (frönsku kennararnir sögðu okkur alltaf að strika undir höfunda og gera ritverk skálínuð). Mér finnst gaman að lesa heimspeki og ég er með lestrinum hálft í hvoru að búa mig undir áframhald heimspekinámsins næsta haust við HÍ (búinn að skrá mig), en það læðist alltaf að mér sá grunur að ég sé að missa af einhverju ótrúlega mikilvægu þegar ég les á frönsku, því ég skil ekki hvert einasta orð. Svo þegar ég mæti í kokkteilboð eða biblíuleshópinn minn og ætla að viðra visku mína á einhver gáfumaðurinn og/eða-konan eftir að segja: Nei, nei, nei. Það var alls ekki það sem hann var að meina. Ertu svona heimskur? Og Nietzsche er alls ekki borið fram svona, það er borið fram: Natsjó. Við verðum að biðja þig um að fara.

Á eftir fer ég að horfa á Chelsea vinna Liverpool í undanúrslitum meistaradeildarinnar. Ég býst sterklega við að á sama tíma á Íslandi mæti mamma á Ölver uppdressuð í rautt og öskri í tvo klukkutíma á skjáinn að „hann Gerrard sinn taki þetta nú“. Ég býst líka sterklega við að pabbi heimti sjónvarp í herbergið sitt í félagsmiðstöð Dalvíkinga þar sem hann verður að syngja í kvöld. Annars er hann ekkert mikið fyrir svona íþróttir, eitthvað.


Mér tókst að finna mynd sem sameinar Nietzsche og fótbolta